Ιτιά

Λευκή Ιτιά (Salix alba) Δένδρο φυλλοβόλο, ιθαγενές της Ελλάδος, γνωστό με τα κοινά ονόματα Ετιά, Σκίαρος.

Η ιτιά είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Ο Όμηρος την ονομάζει Ωλεσίκαρπον, γιατί αποβάλλει τους ανθοφόρους ιούλους της.

Κατά τον Ηρόδοτο, οι Αρμένιοι κατασκεύαζαν από ξύλο ιτιάς τα στραβόξυλα των πλοίων τους. Ο Θεόφραστος αναφέρει ότι με τη βοήθεια ράβδων ιτιάς μάντευαν οι μάντεις των Σκυθών. Επίσης, ότι οι ράβδοι χρησίμευαν για τη κατασκευή ασπίδων, κανίστρων.

Πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες του δέντρου περιγράφει ο Διοσκουρίδης. Η ιτιά αναφέρεται από πολλούς Λατίνους συγγραφείς. Ο Πλίνιος λέει ότι είχε μεγάλη σημασία για τη γεωργία. Την συναντούμε συνήθως αυτοφυόμενη, σε όχθες ποταμών.

Το ύψος της ιτιάς φθάνει τα 25 μέτρα. Ο κορμός είναι κοντός και παχύς, οι βλαστοί χνουδωτοί, καστανοκίτρινοι. Τα φύλλα της είναι λογχοειδή, πριονωτά. Ανθίζει την άνοιξη.

Ο φλοιός της έχει πολύτιμες θεραπευτικές ιδιότητες (τονωτικές, αντιπυρετικές, αντιρευματικές, παρασιτοκτόνους) και συλλέγεται από κλάδους ηλικίας 4-5 ετών, την άνοιξη. Τα φύλλα συλλέγονται επίσης την άνοιξη.