Βαλεριάνα Κομμένη

Βαλεριάνα (Valeriana 0fficinalis). Η βαλεριάνα γνωστή και ως νάρδος, αγριοζαμπούκος, μυριστική, αλεναία, ασπρόφυλλος (Αγγλικά: Wild valerian, Vermont valerian, Vandal root, Setwall) είναι γένος φυτών που περιλαμβάνει πολλά είδη από τα οποία η Valeriana officinalis (Βαλεριάνα η φαρμακευτική) είναι η πιο γνωστή για τις φαρμακευτικές της ιδιότητες και ανήκει στην οικογένεια των Βαλεριανοειδών (Valerianaceae).
Το όνομα προήλθε από τη λατινική λέξη «valere» που σημαίνει υγεία ή δύναμη και αναφέρεται στην θεραπευτική χρήση του φυτού, αν και υποστηρίζεται ότι μπορεί να αναφέρεται και στη δυνατή του οσμή.

Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τη χρησιμοποιούσαν σαν θεραπευτικό βότανο, ο Ιπποκράτης και ο Γαληνός την ανέφεραν ως βάλσαμο για την αϋπνία ενώ ο Πλίνιος την είχε επισημάνει ως το φάρμακο κατά των νευρικών συσπάσεων. Πολλοί συγγραφείς του 17ου και του 18ου αιώνα τη θεωρούσαν ως θεραπευτικό μέσο της επιληψίας και μέχρι σήμερα χρησιμοποιείται ως ηρεμιστικό του νευρικού συστήματος.

Ανεξάρτητες κλινικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι μειώνει το χρόνο, που χρειάζεται για να μας πάρει ο ύπνος, μειώνει τη πιθανότητα να ξυπνήσουμε το βράδυ, επιμηκύνει το συνολικό χρόνο ύπνου και γενικότερα βελτιώνει τη συνολική ποιότητα του ύπνου, ανεξάρτητα αν κάποιος έχει πρόβλημα ή όχι. Για το λόγο αυτό η είναι γνωστή ως «God’s Valium».

Η κύρια δράση της ρίζας του φυτού είναι ηρεμιστική, αντισπασμωδική και υποτασική ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως γενικό παυσίπονο όταν ο πόνος συνδέεται με νευρική υπερένταση και την ημικρανία.

Τα κύρια συστατικά, που υπάρχουν στην ρίζα της είναι valeric isovaleric acid, μονοτερπένια (a-pinene, a-fencene, camphene), μονοτερπενικοί εστέρες (bornyl acetate, myrtenyl acetate, isovaleriate), sesquiterpenes και valerian cyclopentanoid sesqiterpenes (varenal, valerenone, valerenol, valerenyl acetate, valerenic acid και valerenyl isovalerate). Και η επίδραση της στο κεντρικό νευρικό σύστημα στηρίζεται σε πολλά συστατικά, με σημαντικότερο το GABA (gamma-aminobutyric acid).

Η βαλεριάνα θεωρείται το υπνωτικό της φύσης και για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούμε την ρίζα του φυτού, αλλά και τα ξεραμένα φύλλα από τα οποία φτιάχνουμε τσάι.

Η ρίζα του φυτού, περιέχει ιριδοειδή μονοτερπένια και βαλερινικό οξύ, που θεωρούνται υπεύθυνα για τη φαρμακολογική του δράση.

Ωστόσο, τα τελευταία 20 χρόνια διάφοροι ερευνητές έχουν αποδώσει σε διαφορετικά συστατικά την κατευναστική δράση του φυτού.